RAP

Ik zal je vertellen over mijn geest die elke kant uit gaat, nooit stilstaat
 niet luistert maar gewoon doorgaat
Geen macht, geen eigen kracht
Medicijnen, veel rust, niet kunnen werken
Had ik maar in god
dan zocht ik rust en ging naar kerken.

Ik ben het zat Ik heb het wel gehad
 steeds verlamd door alle indrukken
Flarden van mist, mijn gedachten aan stukken
een omgeving die aan me plukt, volgens hen ben ik mislukt
zij hebben deze rugzak niet, gaan er niet onder gebukt
Door iedereen aan de kant gesmeten
onbekend maakt onbemind, vastgeketend

Op tv is elke moordenaar geestelijk gestoord
maar geloof me ik heb nog nooit iemand vermoord.

Ik ben het zat, ik heb het wel gehad.
over de prikkels die maar beelden vormen en
 als een tsunami door geest naar binnen stromen
Ik zie het maar jij ziet het niet, ik voel het maar jij kan dat niet
jij oordeelt maar je weet het niet, neem een tripje lsd en kijk dan of je verder ziet

Op tv is elke moordenaar geestelijk gestoord.
maar ik kan je zeggen ik heb nog nooit iemand vermoord

Zomer met Bassie en Adriaan

Toen ik een jaar of acht was trokken wij met het hele gezin richting  Zeeland voor een vakantie. Het huisje was leuk, de speeltuin ook en genoeg kinderen om mee te spelen. Prima vakantie zou je zeggen. Totdat je geacht wordt om het door het park georganiseerde  kinderactiviteiten te volgen,  waaronder een voorstelling van  Bassie en Adriaan.  Toen de voorstelling zou plaatsvinden werden alle kinderen uit de  speeltuin gesleurd en naar de mini circustent gebracht waar het optreden zich zou afspelen.  Eenmaal daar, zocht ik snel een plekje en ging braaf zitten en daar waren ze ineens: Bassie en Adriaan!  Hoe razend populair ze ook mochten zijn, ik  vond ze maar eng. Adriaan die kon nog wel maar Bassie was echt een enge nep clown die, mijns inziens, eerder in een horror film zou passen dan kleine kinderen aan het lachen maken, Er was niets lachwekkends aan!
En alsof het nog niet erger kon dan daar aanwezig te zijn, werd ik door Bassie in mijn kraag gevat en op het podium getrokken. Of ik mee wilde doen aan een testje. Dat ik zachtjes nee zei, deed hem niet zo veel, Hij ging gewoon door alsof ik me prinsheerlijk voelde op dat podium en er alles voor overhad om daar te blijven staan.
Nu ik geen keuze en uitweg meer had, ging hij verder met zijn clownsvak, eerst vroeg hij me voor de hele zaal of ik in staat zou zijn een beker water leeg te drinken zonder te knoeien. Niet moeilijk zou je zeggen, maar toen de beker mij werd aangereikt zag ik dat er allemaal kleine gaatjes in zaten. Met deze kennis stapte ik op Bassie af om hem te vertellen dat ik het niet kon als de beker niet heel was. Hij duwde me half opzij, deed niets met mijn opmerking en ging verder met zijn eigen show. Er werd nog iemand op het podium geroepen, met dezelfde opdracht alleen zag ik dat zijn beker heel was.
En daar gingen we. De glazen werden gevuld en hoe ik ook probeerde om met mijn vingers de gaatjes te dichten, het waren er teveel om geen druppels achter te laten.  Bassie had gescoord, alle kinderen begonnen te lachen. Daar stond ik dan, acht jaar oud en te kijk gezet door Bassie en Adriaan ik voelde me zwaar vernederd en had een deuk in mijn zelfvertrouwen opgelopen. Het liefst was ik door de grond gezakt, maar zo snel kon ik niet graven. Sindsdien ontwijk ik de zogenaamde kindervriend met een plopneus. Dan maar wat minder humor in mijn leven.