Terwijl Samira op het bankje in het park ging zitten om haar lunch te nuttigen, schoten haar gedachten naar gisteravond. Ze had bijna de hele nacht ruzie gemaakt met Evert, en was het zat dat hij steeds vreemd ging, de pijn was te groot. Ze had tijd nodig om na te denken, wat moest ze aan met deze situatie. Samira haalde haar broodje uit het papieren zakje en net toen ze een hap wilde nemen, werd ze zich bewust van het stel dat op de bank tegenover haar in een innige omstrengeling verbonden was. Het was niet alleen de omstrengeling die haar gedachten deed afleiden, het was de vreemde combinatie van het stel dat haar bewust deed maken van deze omgeving.
Ze keek nu intenser naar het stel, hij een jonge sjofele zwerver en zij kon zo op de omslag van de Cosmo staan. “Wat moeten die twee nu samen!?” vroeg ze zich af. Zonder enige gene richtte ze haar blik op het paar. Ze gingen beiden zo op in hun samenzijn, dat ze geen oog meer hadden voor hun omgeving. Samira probeerde te horen waar de twee over spraken. Ze ving flarden op. Uit zijn vragen kon ze opmaken dat hij haar meer gunde dat het samenzijn met hem. Zij schudde steeds van nee en ze hoorde haar zeggen dat ze hem wilde en het niet uitmaakte wat haar omgeving daar van vond.
Ook kon Samira opmaken dat ze elkaar vanaf hun schooltijd al kenden, dat daar hun liefde was begonnen maar dat ze uit elkaar waren gegroeid omdat ze alle twee een andere weg waren ingeslagen. Deze vrouw houdt gewoon van hem, dacht Samira. Wat zij zich voor haar oog zag voltrekken was een bloeiende romance tussen deze twee uitzonderlijke mensen. Het raakte Samira diep van binnen. Haar gedachten gingen even naar Evert en hoe zij samen het eerste jaar zo blij met elkaar waren geweest, zo zonder vooroordelen, elkaar totaal respecterend.
Wat deze Cosmo vrouw haar liet zien was haar eigen bekrompenheid, haar harde oordelen ten opzichte van Evert gespiegeld in het beeld van deze man en vrouw. Was deze mooie liefdesverhouding niet net als een Romeo en Julia? Zij dan geen prinses maar een mooi model betaald door onze consumptieve maatschappij. En hij geen ridder, niet nobel van aard maar afhankelijk van wat de euro’s die mensen hem gaven als hij op een bedeltoer was. Allebei uit hun eigen sociale klasse. Hoe vaak zou dit stel, net als zij en Evert, het niet gehad hebben over hun strijd tegen de vooroordelen uit hun omgeving. En nu, twee jaar later deed ze zelf niets anders dan wat haar eigen milieu steeds gedaan had. Oordelen en veroordelen over Evert, zijn status, achtergrond, zijn werk en ga zo maar door. Was het niet pas toen dat Evert begon met vreemd gaan?
Nogmaals keek ze naar het excentrieke stel. Ze zag hun verliefdheid, Maar ze wist inmiddels uit ervaring dat je in zo’n periode alleen maar ziet wat jezelf zien wilt, hun liefde heeft nog geen tegenslagen gekend. De kans dat deze twee jonge mensen, hun poging om net als Romeo en Julia het leven te willen trotseren was te verwaarlozen. Hun omgeving en opvoeding zal de liefde onmogelijk maken, hen een genadeschot geven. Ze nam een laatste hap van haar broodje, keek op haar horloge de pauze allang voorbij was. Snel stond ze op, en liep richting haar werk. Even dacht ze weer aan Evert. Haar Evert, een mooie man, haar Romeo, haar droom om de wereld te verslaan. Maar na het zien van dit stel wist ze dat ze de normen en waarden die ze had meegekregen uit haar jeugd, haar altijd zouden achtervolgen. Ze wist dat ze deze diep gegroefde overtuigingen nooit zou kunnen verslaan. Ze hield teveel van deze manier van leven. Hier was haar relatie niet tegenop gewassen. Zij wilde niet langer Romeo en Julia zijn. Ze wist dat ze Evert nooit meer onvoorwaardelijk zou kunnen accepteren, en geven wat hij nodig had. Vanaf vanavond zou ze er weer alleen voor staan.
Ze keek nu intenser naar het stel, hij een jonge sjofele zwerver en zij kon zo op de omslag van de Cosmo staan. “Wat moeten die twee nu samen!?” vroeg ze zich af. Zonder enige gene richtte ze haar blik op het paar. Ze gingen beiden zo op in hun samenzijn, dat ze geen oog meer hadden voor hun omgeving. Samira probeerde te horen waar de twee over spraken. Ze ving flarden op. Uit zijn vragen kon ze opmaken dat hij haar meer gunde dat het samenzijn met hem. Zij schudde steeds van nee en ze hoorde haar zeggen dat ze hem wilde en het niet uitmaakte wat haar omgeving daar van vond.
Ook kon Samira opmaken dat ze elkaar vanaf hun schooltijd al kenden, dat daar hun liefde was begonnen maar dat ze uit elkaar waren gegroeid omdat ze alle twee een andere weg waren ingeslagen. Deze vrouw houdt gewoon van hem, dacht Samira. Wat zij zich voor haar oog zag voltrekken was een bloeiende romance tussen deze twee uitzonderlijke mensen. Het raakte Samira diep van binnen. Haar gedachten gingen even naar Evert en hoe zij samen het eerste jaar zo blij met elkaar waren geweest, zo zonder vooroordelen, elkaar totaal respecterend.
Wat deze Cosmo vrouw haar liet zien was haar eigen bekrompenheid, haar harde oordelen ten opzichte van Evert gespiegeld in het beeld van deze man en vrouw. Was deze mooie liefdesverhouding niet net als een Romeo en Julia? Zij dan geen prinses maar een mooi model betaald door onze consumptieve maatschappij. En hij geen ridder, niet nobel van aard maar afhankelijk van wat de euro’s die mensen hem gaven als hij op een bedeltoer was. Allebei uit hun eigen sociale klasse. Hoe vaak zou dit stel, net als zij en Evert, het niet gehad hebben over hun strijd tegen de vooroordelen uit hun omgeving. En nu, twee jaar later deed ze zelf niets anders dan wat haar eigen milieu steeds gedaan had. Oordelen en veroordelen over Evert, zijn status, achtergrond, zijn werk en ga zo maar door. Was het niet pas toen dat Evert begon met vreemd gaan?
Nogmaals keek ze naar het excentrieke stel. Ze zag hun verliefdheid, Maar ze wist inmiddels uit ervaring dat je in zo’n periode alleen maar ziet wat jezelf zien wilt, hun liefde heeft nog geen tegenslagen gekend. De kans dat deze twee jonge mensen, hun poging om net als Romeo en Julia het leven te willen trotseren was te verwaarlozen. Hun omgeving en opvoeding zal de liefde onmogelijk maken, hen een genadeschot geven. Ze nam een laatste hap van haar broodje, keek op haar horloge de pauze allang voorbij was. Snel stond ze op, en liep richting haar werk. Even dacht ze weer aan Evert. Haar Evert, een mooie man, haar Romeo, haar droom om de wereld te verslaan. Maar na het zien van dit stel wist ze dat ze de normen en waarden die ze had meegekregen uit haar jeugd, haar altijd zouden achtervolgen. Ze wist dat ze deze diep gegroefde overtuigingen nooit zou kunnen verslaan. Ze hield teveel van deze manier van leven. Hier was haar relatie niet tegenop gewassen. Zij wilde niet langer Romeo en Julia zijn. Ze wist dat ze Evert nooit meer onvoorwaardelijk zou kunnen accepteren, en geven wat hij nodig had. Vanaf vanavond zou ze er weer alleen voor staan.
Een prachtig verhaal en goed geschreven.
BeantwoordenVerwijderenJan